■ آبنمایی زیبا در شمال کارولینای امریکا بخش معماری

خانم امانی ترکوندی بخدا

و و و و و...فوق العادست....خیلی خوشم اومد.
مرسی شادین جان.

سلام خسته نباشیدخانوم امانی ممنون از رونوشهای عالی که ارسال میکنید.(ببخشید ایده این بنده خدا از این طرح چی بوده.که سر یه انسان رو وسط یه میدون آبی قرار داده که داره از داخل دهنش آب با فشار میاد بیرون؟ بنظر من که جالب نیست؟هر چندم که نظر من برای اون بنده خداها هم نیست.ولی خوب هر کسی یه نظر شخصی داره که برای خودش مهمه. (البته ببخشید من نتونستم متن بالا رو معنی کنم .اگه میشه شما لطف کنید مفهوم این طراحی به ما بگید.ممنون میشم.موفق باشید

خانم امانی بازم ممنوم

ممنونم از لطفتون...آقای مهندس مکسایی...این آبنما متحرک هستش.و بخشهای مختلف صورت در حال گردش می باشد..شکل ثابتی نداره..

فوق العاده جالب بود ، ممنون عزیزم.
جناب آقای مهندس مکسایی به نظر من که البته نظر شخصی است این ایده یک مجسمه است که شبها به صورت یکی از شخصیتهای بارز اون کشور یا ایالت و با نور پردازی جالبی هم که دارد خودنمایی میکند ،و از صبح تا شب هم به صورت پازلی در حال گردش و شکلگیری است طرح و ایده جالبی است.ممنون

سلام ممنون بابت توضیحات خانوم امانی وخانوم قلی زاده.اگه میشه لطفا جواب این سوءالم رو هم بدیدن. هرچی نباشه شما سنتون وهم تجربتون و هم اطلاعاتتون از من بیشتره.بنظر شما چرا ما ایرانیا چنین طرحهایی رو توی کشورمون نداریم؟! چرا ما........

جناب مکسایی دلایل متعددی در این زمینه نقش دارند که پیش از همه اونها بخش آموزش کشور هستش..
دانشکده های معماری از قبل از انقلاب فرهنگی فعالیت می کردند مکتب معماری غربی بخصوص فرانسه یا ایتالیا را آموزش می دادند. معماری ایران در حد آشنایی با تاریخ بهره می گرفتند. استادان خارجی و سپس ایرانی آنچه را در غرب آموخته و تجربه کرده بودند عرضه می کردند. نتیجه آن آموزش بسیار موفقی بود که آثار آن را نیز می توان در ساختمانهای قدیمی تر ایران دید و شاهد موفقیت معماران ایرانی در خارج از کشور بود. دلیل بسیار موجه این روش آموزشی اولا برنامه های منسجم و ارزیابی مناسب کارهای دانشجویان بود، دیگر اینکه استادان آنچه را می دانستند و به آن عمل می کردند را به دانشجویان انتقال می دادند لذا دانشجویان با مشاهده کارهای انجام شده آنها سبک و راهنمایی هایشان را با دل و جان می پذیرفتند و با دانش و فن روز آن را ارتقا می بخشیدند.

بعد از انقلاب فرهنگی و یک دست کردن برنامه آموزشی و حذف بعضی از ابزار کنترل در دانشکده های هنری بخصوص معماری، مکتب خاصی دنبال نمی شود و صحبتها و مطالبی که در بحث های تئوری مطرح می گردد در کارهای عملی مشاهده نمی شود.

کارآموزی و استفاده زا تجربه دفاتر معماری توسط دانشجویان کمرنگ شده است لذا با هجوم خیل دانشجو، کمبود استاد یاراهنمای مجربی که در مسابقات کشوری شرکت کرده باشد یا کار قابل ارزشیابی

در سطح ملی انجام داده و مورد تائید قرار گرفته باشد یا گروه فرهیخته ای که بتواند مشاور و راهنمای راز جویان جوان شود تا جوانان بتوانند بدون شک با علم به اظهار نظرهای مبانی هنری شان اعتماد کنند.

پراکندگی دانشکده ها، ارزیابی اثرهای معماری یا مبانی متفاوت از دیگر دلایل وجود ناهنجاری چشمگیری در امر آموزش ، عدم آشنایی استادان جوان از نحوه آموزش در آتلیه ، بها ندادن به یادگیری بالقوه دانشجوی جوان، عدم امکان آموزش اکتسابی فن ترسیم و ارائه ، عدم همیاری و استفاده از دانش دانشجویان سالهای بالاتر روند آموزش را بسیار کند کرده است.

در دانشکده های نوپا اعتماد به نفس دانشجویان تقویت نمی شود. جامعه و متخصصین و فرهیختگان با دانشکده و دانشجو ارتباط مسقیم ندارند. نمایشگاه کارهای دانشجویان به طور فراگیر بر پا نمی گردد.

بنیان آموزش نوین معماری در ایران بیش از آنکه مبتنی در پویش درونزای اجتماعی برآمده از عمق تاریخ ساخت و ساز و در جهت سیر تکاملی آن باشد، ناشی از نیاز به نوسازی توسط دولت مدرن بود که در ابتدای قرن حاضر خورشیدی تاسیس شده بود. این پویش نوسازی تقلیدی عینی و نه حتی شبیه سازی بو می شده روش ها و برنامه های درسی ، دارای نارسایی ها و اشکالات اساسی ای بود که طبعا در ادامه مسیر خود تعارضات فرهنگی و تنش های زیادی به همراه داشت که نتیجه آن در دراز مدت به صورت ایجاد دو قطبی های کاذب در روش های آموزشی ظاهر شد.

این دو قطبی های کاذب به طور عمده حول مضمون و محتوای آموزشی سنتی بزار و جز آن (مشتمل بر انواع روش های اقتباسی از باوهاس، ایتالیا، انگلوساکسون و...) بود. در میان این چالش های بعضا متعصبانه و غیر علمی، مزایا و دستاوردهای نظام کارگاهی که به غلط با نظام بزاری یکسان (این همانی) پنداشته شده بود، به دست فراموشی سپرده شد. به این ترتیب ضدیت کور با نظام بزاری، آموزش معماری در ایران را از کنش های مثبت نظام کارگاهی نیز محروم کرد.

سلام خانونم علیشاهی ممنون لطف کردید بنده رو روشن کردید.اما خانوم علیشاهی ببخشید ماکه تنها مشکلمون توی معماری نسیت! خیلی چیزهای دیگه هستش یکی از نمونه هاش (شعره)چرا ما دیگه شاعرانی مثل حافظ و سعدی و.....نداریم!.(چرا مصالح ساختمانی ما از مصالح به روز نباشه! چرا یه طراح میترسه طراحی کنه!.مونده کی میخواد این طرحهارو اجراکنه!اونم با این همه هزینه!تا کی ما باید متریال نما هامون آجر باشه! تا کی باید طراحی های ما بیشتر به سبک مدولار باشه(مریع و شبکه ای) درسته مدولار یکه سبکه عالیه اما توی کشور ما طراحی به سبک مدولار یعنی ..........! از توی این عکسایی که دوستان بعنوان رو نوشت فرستادن ما آرزو به دل موندیم یکی شون توی ایران باشه!!!!!!بیشتر از کشورمون اینو شنیدیم که بناهای تاریخی دارن تخریب میشن و از بین میرن!!!!!!!!!!!!!) ممنون میشم در مورد این موضوعها هم بنده رو روشن کنید.(جاداره از خانو م امانی و خانوم قلی زاده هم تشکر کنم.)از همگی ممنون موفق باشید.

جالب بود
سپاس

جناب مکسایی من مبتدی ترین عامل را عنوان کردم،خیلی عوامل و (سیاست ها)در این امر دخیل هستن که فکر میکنم بدونید..از معماری پرسیدید من هم از معماری مثال زدم.
امید که روزی این دستهای پشت پرده موجب پیشبرد جامعه شوند نه مثل اکنون...
موفق باشید.